Kendimi nasıl tanıtırım bilmiyorum. Yapamıyorum değil, bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum şaşırmayın çünkü ben ilk defa konuşuyorum hem de 17 yaşımda.
Ben Poyraz Karabulut. Beni fazla ciddiye almamanızı tavsiye ederim zira ben gerçek değilim. Beni konuşturan kişi bu olayları en arka koltuktan kumandasıyla birlikte izliyor olacak hep. Olağanüstü veya özel durumlarda müdahale edecek ve kendisini gösterecek. Başlıklara çok önem verir kendisi, zira yazılar başlıklarla hayat bulurmuş.
Neyse, ne diyorduk? Tanıtım.
Bana kalırsa geldiğim bu evrende kendisini iyi tanıtan biri yoktur. Kimse kendisini tanıyamaz. Karşısındaki de tanıyamaz. Sokaktaki huysuz kedi de, sesiyle asaletinin çelişmesiyle hayat sürdüren karga da, fazlasıyla abartılan futbolcular da, altın günlerinde börek yeme yarışına giren teyzeler de tanıyamaz.
Aslında bu biraz tanıtımın çeşidine bağlı. Taşları mı silkeleyeceksin yoksa pamukları mı?
"Ben çok hoşgörülüyüm. Asla karşımdakini kıramam da. Yardım etmeyi de severim."
Bakın burada pamuğu değil pamuk fabrikasını silkelemiş mesela. Çok az kişi kendisini tanıtırken iyi yönlerini anlatmaz çünkü akıllılar bunu yapar. Taşları silkeledikten sonra kanayan yerlerini sakladıkları pamukla temizlerler. Bu insanlar dost olabilecek insanlardır. Kötü yönlerini sonradan gösteren insanlar ikiyüzlü ve bencildirler.
Bu konu fazla uzarsa yıllardır hareket etmeyen dilimin şerefine saatlerce konuşurum. Bu yüzden şimdilik düşünmeme izin verin. En çok dikkatimi çeken şeyleri sizlerle aktarmaya çalışacağım. Poyrazdan sizlere iyi geceler dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder